آدم هایی از دنیای بهتر***مثل همکلاسی ای که همیشه موقع دست دادن خداحافظی،آن لحظه قبل از رها کردن دست،با نوک انگشت هاش به دست هایت یک فشار کوچک می دهد،راننده تاکسی ای که حتی اگر در ماشینش را محکم ببندی بلند می گوید:روز خوبی داشته باشی،آدمهایی که توی اتوبوس وقتی تصادفی چشم در چشمشان می شوی،دستپاچه رو برنمی گردانند، لبخند می زنند و هنوز نگاهت می کنند.آدمهایی که حواسشان به بچه های خسته توی مترو هست،به آنها جا می دهند گاهی بغلشان می کنند،دوستهایی که بدون مناسبت کادو می خرند،مثلأ می گویند این شال پشت ویترین انگار مال تو بود.یا گاهی دفتر یادداشتی،نشان کتابی،آدمهایی که از سر چهار راه نرگس نوبرانه می خرند و با گل می روند خانه،آدمهای اس ام اس آخر شب،که یادشان نمی رود گاهی قبل از خواب،به دوستشان یادآوری کنند که چه عزیزند،حتی اگر با آنها بدخلقی و بی حوصلگی کرده باشی،آدم های که حواسشان به گربه ها هست،به پرنده ها هست،آدم های که اگر توی کلاس تاز وارد باشی زود صندلی کنارشان را به لبخند تعارف می کنند که احساس غریبی نکنی،آدم های که خنده را دریع نمی کنند،همین آدمها،دنیا را جای بهتری می کنند برای زندگی...